Praktyka CIAŁO – GŁOS – INTUICJA wycisza, daje energię, pozytywnie nastraja, tworzy wspólnotę, buduje szacunek do swojego ciała i ciała innych. Jest terenem samoobserwacji i doprowadza do zgodności ciała, umysłu i serca. Jest to praktyka ruchowa, u podstaw której leży ciało, głos, który się z niego wydobywa i intuicja, która jest źródłem myśli, przeczuć i obserwacji.
W skład praktyki Body.Voice.Intuition wchodzi pięć różnych, ale połączonych ze sobą technik :
1.Praktykowanie Niczego
Pozbywanie się napięć, które prowadzi do poczucia integralności ciała, świadomości jego obszaru, bycia w zgodzie z ciałem, lub poczucie jedności ciała, głębokiego relaksu. To technika związana z anatomią ciała, wyobraźnią i medytacją.
2. Wydźwięczanie ciała
Wydobywanie brzmienia na poziomie niemowlęcia czy zwierzęcia daje spory dystans do siebie, rozgrzewa ciało od środka, budzi do intuicyjnego myślenia, jest obszarem samoobserwacji.
To technika związana z dźwiękiem, oddechem i koncentracją.
3. Praktyka wielkiego docisku
Dialogowanie z partnerem w uścisku ćwiczy uważność, empatię, wyzwala radość pracy z własnym ciałem, dostarcza wzruszenia, czułości, uczy opiekuńczości i oddania. Prowadzi do zespolenia
z drugim człowiekiem. To technika związana z fizycznością i przepływem energetycznym.
4. Techniki przyjemności
Poszukiwanie przyjemności w ruchu to antydepresyjna podróż i powrót do dzieciństwa. Jest działaniem w grupie i pełnej zależności. Wyzwala poczucie przyjemności, momentami euforię, wdzięczność, odpowiedzialność. To technika związana z improwizacją ruchową, uważnością
i koncentracją.
5. Workowanie ciała
Odseparowanie się od zewnętrznych bodźców i indywidualna przestrzeń dla siebie . Prowadzi
do stanu intelektualnego bez myślenia, medytacyjny spokój, poczucie harmonii, bezpieczeństwa, samoakceptację. To technika związana z fizycznością i medytacją.
Kim jest Izabela Chlewińska?
Autorką praktyki Body.Voice.Intuition jest Izabela Chlewińska, choreografka, performerka, nauczycielka. Z wykształcenia magister sztuki ze specjalizacją rytmika, z zawodu artystka niezależna na polu nowego tańca i choreografii eksperymentalnej.
Związana z kolektywem choreograficznym Centrum w Ruchu w Warszawie, stypendystka prestiżowych rezydencji m.in.w Wiedniu, Antwerpii, Filadelfii, Tokio. Grała na scenach
m.in. w Pekinie, Edynburgu, Jokohamie. Reżyserka ruchu w teatrze w Polsce i Niemczech, autorka autorskich spektakli tanecznych, pedagog z 15-letnim doświadczeniem. Wspólnie z mężem Tomkiem Bergmannem stworzyła instalację performatywną dla niemowląt MaMoMi w Nowym Teatrze w Warszawie. Ten projekt rozpoczął jej poszukiwania w dziedzinie sensoryki, przyjemności, różnych form opieki i pracy z obiektami sensorycznymi autorstwa Bergmanna.